Mijn eerste dagje skiën..

Zoals aangekondigd in het vorige blogje, besloot ik gisteren de skipistjes hier eens te gaan verkennen..

Eerst en vooral moest ik ski's gaan huren, want die kreeg ik echt niet meer mee..
Dus naar Lusti's.. Een rental shop waar je ondertussen ook kunt genieten van een koffietje..

Nu bleek dat ski's huren voor het hele seizoen me meer ging kosten dan een nieuw paar aan te kopen..
Maar ik heb mijn ski's thuis.. Dus heb ze dan maar voor een weekje gehuurd..

Eens terug op mijn appartement nam ik een Champions ontbijt.. Eitjes met spek :D Yummie!

En dan was het aankleden tegen de kou, want er staat hier de laatste dagen wel een erg stevig windje..

Op de kelderverdieping van onze appartemenblok bevindt zich de Skikelder..
Daar zijn allemaal aparte kastjes voorzien waar iedereen per appartement zijn ski's en stokken kan in opbergen.. Skibotten worden gewoonlijk mee naar boven genomen :-)

In zo'n appartementenblokje zit ik :-)

De skipassen zijn hier nog een beetje van de oude stempel.. Niet zo van die gemakkelijke elektronische kaartjes die je gewoon moet scannen.. Neen, je skipas moet je met behulp van een ringetje of een zipper aan de buitenkant van je jas hangen.. Want deze wordt persoonlijk gescand aan de skilift.. En samen met deze persoonlijke service, krijg je direct een vriendelijke glimlach mee van het Panorama personeel dat gehuld is in een fel blauwe skijas..

Natuurlijk was ik weer zonder een plannetje van de liften en de pistes vertrokken, aangezien ik normaal gezien degene ben die achter iemand aan skiet..Maar geen probleem, eerst eventjes de eerste afdaling naar beneden een paar keer inskiën.. En na een paar keren, gebeurde het slechtste wat je je maar kan indenken.. Mijn broek bleef hangen aan mijn andere ski ( er zit nu een volledig gat in onderaan ) waardoor ik mijn evenwicht verloor.. En redelijk zwaar tegen de grond ging.. En doordat mijn ski's zo straf afgesteld stonden, klikten de bindingen niet uit.. Met als gevolg dat mijn knie volledig verdraaid geweest is..

Maar koppig als ik ben, dacht ik dat het na enkele minuten rusten wel weer beter zou gaan.. Niet dus.. Een oudere, ontzettend vriendelijke man was al eens gestopt om te vragen of het wel met mij ging.. En ik denk dat hij, nadat hij de 4e keer gepasseerd was, toch maar beneden aan de lift gaan zeggen was dat ik geblesseerd was.. en ik niet meer van de piste af kon skiën.. Believe me, I felt like an huge idiot!

En dan kwamen er 2 mensen van de Ski Patrol Clinic.. Eerst en vooral hebben die met man en macht mijn ski's uit proberen te krijgen, om me daarna plat op mijn rug te leggen in de banaan.. Wat een akelig gevoel om liggend de skipiste af te komen, terwijl je absoluut geen enkele manier hebt om te reageren.. Maar Cayley was echt super voorzichtig..

Eénmaal aangekomen in de Ski Patrol Clinic, met mijn broek tot op mijn skibotten, besefte ik de ernst van de zaak pas.. Mijn knie was echt niet om aan te zien.. Er was geen keuze.. Ik moest naar het ziekenhuis om een dokter te zien..

Maar dat is natuurlijk allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan als je helemaal alleen in Canada bent..

Dus heb ik mijn stagebegeleidster maar gebeld..

Zij heeft voor mij vervoer naar het ziekenhuis geregeld & nadien zou haar man mij terugbrengen..

Weer een staaltje van de Canadese vriendelijkheid!

In het ziekenhuis viel het allemaal best wel mee.. Ik moest eerst wat documenten invullen om daarna verder rond te pikkelen naar de verpleegster.. Die Amerikaanse krukken zijn echt een verdommenis! Daarna werd ik in zo'n super sexy blauw ziekenhuisschortje gehesen, zodat de dokter mijn 2 knieën met elkaar zou kunnen vergelijken.. Eerst en vooral kon hij er maar niet van over dat ik van België kwam & dan heeft hij wat kleine onderzoekjes gedaan.. Met als resultaat: You'll be fine, the mechanism of your knee is still working.. But you will be sore!

Dus eindelijk terug naar mijn appartementje.. Daar aangekomen heb ik genoten van een lekker warm bad, want dit helpt je spieren te ontspannen.. Maar na een tijdje werd ik zo misselijk en begon alles wazig te worden, dat het tijd was om even op mijn positieven te komen op de koude badkamervloer.. Voor de rest trek ik mijn plan, maar ik denk niet dat jullie dat niet van me gewoon zijn..

Meestal doe ik alles in een plastic zakje, hang dat rond mijn krukken en pikkel zo naar mijn salonnetje :-) Om daar dan uren te zitten met mijn been omhoog & alles dichtbij.. Maar hej, hoe moeilijk het ook was.. Ik ben vandaag toch gaan werken :-) Ik wou mijn collega's niet in de steek laten bij mijn eerste ochtendshift.. En dankzij een vriendelijke Panorama medewerker ben ik met de auto tot aan de Heliplex geraakt..

Op het werk heb ik heel de tijd rondgerold op een bureaustoel, maar ik heb eigenlijk echt wel veel werk verricht.. Zodanig veel dat ik morgen vrij krijg, om mijn knie te laten genezen.. 

Ik ga verdomd blij zijn als dit alles achter de rug is & ik weer normaal kan wandelen.. 

Om af te sluiten nog een foto'tje van mijn knietjes, zodat iedereen ongeveer kan inschatten wat er aan de hand is..