Banff - Day 4

Gezien het feit dat mijn beide benen ontzettend moe waren en nog steeds zijn, heb ik vandaag een relaxdagje ingelast.. Eerst en vooral stond eens lekker lang uitslapen op het programma :-) Aangezien het ontbijtbuffet hier toch niet al te veel voorstelt, heb ik dat dan ook graag aan mij laten voorbijgaan :-)

Daarna was het tijd om Banff eens te gaan doorwandelen in een geweldig lenteweertje.. Eerst en vooral even langs mijn lieve collega's bij Discover Banff om enkele leuke uitstapjes te plannen voor morgen! Ik kijk er alvast naar uit.. En voor jullie lieve lezers zal het nog een dagje wachten worden om te ontdekken wat ik nu net ga doen :-) En dan ben ik mijn postpakket gaan afleveren.. Laat ons nu maar hopen dat het heel in België aankomt..

Het plan was om vandaag de Banff Gondola en de Banff Upper Hot Springs een bezoekje te gaan brengen, omdat deze dicht bij elkaar liggen.. En, geweldig positief als ik altijd ben, was ik van plan om de klim van ongeveer 4 kilometer te voet af te leggen.. Maar na een kilometer had ik er écht genoeg van! :-D 

Dus dan maar snel even $ 2.00 betalen voor de Roam Bus..

Eens aangekomen bij de Banff Gondola was er écht totaal geen sprake van de lange rijen mensen die allemaal als eerste naar de Summit van de Sulphur Mountain ( zo'n 2281 meter hoog ) willen.. Natuurlijk weer veel vragen over wat er met mijn knie gebeurd is en of ze de gondola moesten vertragen voor mij, maar ik lach gewoon alle zorgen weg! :-) 

Boven op de Summit werd ik op mijn 1 kilometer lange weg naar het Cosmic Ray Station vergezeld door veel koude wind, mist, sneeuw, ijs en heel af en toe eens een zonnetje.. En dan natuurlijk ook veel commentaren van mensen, maar ik had écht de perfecte rebound gevonden.. "Well.. It takes me twice as long.. So I guess I'm having twice as much fun!" :-D 

Boven op de Sulphur Mountain krijg je een perfect 360° uitzicht over het dorpje Banff, het Fairmont Banff Springs Hotel, de Bow River en vooral de prachtige Rocky Mountains en de Purcells.. Vandaar ook enkel maar foto's van landschappen vandaag :-) Als afsluiter van de dag én souvenir heb ik eindelijk eens een foto van mezelf in Canada gekocht! :-)

 

Daarna was het tijd voor de perfecte ontspanning.. Een duikje in de Banff Upper Hot Springs.. Ofwel gewoon een buitenzwembad van 39° waarvan het water van natuurlijke bronnen komt.. Super heerlijk ontspannen dus.. en dat met een prachtig uitzicht over de bergen! Zwemmen zat er nog niet echt in voor mij, aangezien mijn rechterbeen nog niet echt mee wilt blijkbaar :-)

En nu.. Tijd voor een avondje gevuld met de meest bizarre televisieprogramma's ooit! :-) En dan morgen mijn laatste volledige dag in Canada.. Nog steeds lijkt het alsof ik hier nog maar net ben.. 

Time goes fast when you're enjoying yourself!

Canmore..

Vandaag was het tijd om het volgende dorpje op mijn lijst te gaan ontdekken.. Canmore..

Eerst en vooral natuurlijk voor mijn sportsbrace, maar ook wel gewoon omdat het mij leuk leek eens naar ergens anders te gaan..

Na een bijzonder kort nachtje - ik denk dat mijn lichaam gisteren te moe was om in slaap te kunnen vallen - was het tijd om met de Banff Airporter naar Canmore te vertrekken.. De Banff Airporter is écht een fantastisch bussysteem.. Dit pikt jou op voor jouw hotel op het gekozen tijdstip en dropt je daar ook weer terug af.. Natuurlijk kan je deze bus ook nemen als je aankomt in Calgary en dan zo naar Banff reizen.. Op zondag zal ik samen met mijn bagage deze bus nog eens nemen.. Het feit dat de bussen zo comfortabel ingericht zijn en het persoonlijk zo ontzettend vriendelijk is, maakt het het geld echt wel waard!

Banff Airporter

Eens aangekomen aan het Radisson Hotel in Canmore, dat op een kleine wandelafstand van het centrum gelegen is, zette ik mijn wandeling richting het centrum voort..Met als grootste reisgezel het zonnetje! Canmore is zoals het zoveelste kleine dorpje, maar veel eerder geconcentreerd op het onderbrengen van reizigers.. De hotels zijn dan ook ontzettend talrijk..

De hoofdstraat van Canmore, 8th Avenue, is een leuke mix van allerlei winkeltjes, eethuisjes en bars.. Eens aangekomen bij het Rocky Mountains Rehab & Sports Medicine Clinic werd vrij pijnlijk duidelijk dat je een sportsbrace niet zonder afspraak kan bekomen.. Iets wat de vriendelijke secretaresse blijkbaar vergeten te zeggen was tegen mijn kinesitherapeut.. Dan wachten we daar wel met tot we terug in België zijn :-)

Aangezien ik wist dat er in Canmore eigenlijk niet echt veel te zien was, zette ik eerst mijn wandeling verder richting het Nordic Centre.. Mijn reisgids - jaja, zoals de echte toeristen :-D - zei me dat je van hieruit een prachtig uitzicht krijgt over het centrum.. Maar door mijn pijnlijke voeten en weinig zin om ver te wandelen heb ik dit project gestaakt en mij in het zonnetje genesteld in het Centennial Park.. Ongelooflijk hoe lang je naar de rotsen omgeven door een zonnetje én wolken kan staren zonder enige vorm van tijdsbesef..

Omdat ik nog voor enkele mensen een cadeautje wou kopen - ik zeg nu al sorry voor alle mensen waarvoor ik niets gekocht heb, maar mijn valiezen laten dit echt niet meer toe - ben ik dan maar een winkeltocht gestart :-) Eindelijk een dorpje waarin ze ook degelijke dingen verkopen, buiten al die vreselijk goedkoop uitziende juweeltjes.. Ik stond nog even te twijfelen bij de Dollar Store om een échte Canadese vlag te kopen, maar ik zou absoluut niet weten wat daar met te doen eens ik terug thuis ben.. Dus heb het dan maar op enkele stickers gehouden :-)

Na deze, toch wel bijzonder korte winkeltocht, besloot ik even op mijn ééntje te gaan genieten van een hapje en een drankje bij de Rocky Mountain Bagel Company.. Ik werd overdonderd aan een keuze uit tientallen verschillende soorten bagels.. Maar wat ken ik daar nu van? :-D 

Rocky Mountain Bagel Company

Canmore Museum and Geoscience Centre

Nadien ben ik het enige museum in Canmore gaan bezoeken.. Ik moet zeggen, mijn cultureel gehalte is de laatste dagen écht wel enorm toegenomen! :-) Het Canmore Museum and Geoscience Centre vertelt de geschiedenis van de stad Canmore.. Van een mijnenwerkersdorpje tot de gezellige, kleine stad van nu.. Bovendien leer je hier ook aardrijkskundige dingen bij over de Rocky Mountains.. Gezien het feit dat aardrijkskunde écht nooit mijn sterkste kant was, ben ik uiterst geconcentreerd blijven luisteren naar de uitleg over de verschuiving in aardplaten en de gevolgen daarvan.. 

Weeral wat kennis rijker, was het tijd om terug op het busje te springen richting mijn hotel.. Gedurende deze korte rit kan je genieten van eindeloze uitzichten op landschappen en natuurlijk bergen.. Maar voor mij was het vooral een gevecht met mijn vermoeidheid.. Na een kort dutje ben ik beginnen selecteren welke souvenirs en cadeautjes ik alvast naar huis ga sturen in een postpakket, want er is gewoon écht geen andere optie :-) 

 

Morgen staat er vooral een dagje genieten op het programma, want mijn lichaam begint mijn vele fysieke uitspattingen niet meer zo grappig te vinden :-) Ach, nog 3 dagen en dan moet ik vermoedelijk geen bergpaden meer omhoog beklimmen.. Voor de rest hangt Air Canada écht mijn voeten uit.. Het mag gezegd worden.. Ik heb alle stappen en procedures ondernomen om een speciale zitplaats te verkrijgen voor mijn lange vlucht naar huis.. Maar tot op vandaag blijven ze hardnekkig volhouden om niets speciaals voor mij te willen regelen.. Zelfs niet wanneer mijn verzekeringsagentschap dit probeert.. Dat beloofd!

Postpakket aan mezelf! :-D

Banff - Day 2

Hier ben ik al terug voor mijn 2^e dag in Banff..
Ik heb besloten jullie deze week dagelijks een update te geven, want ik heb zo veel te vertellen dat het anders maar een langdradig verhaal zou worden :-)

Net zoals in België, regende het vandaag hier in Canada ook.. Misschien proberen de weergoden me klaar te stomen voor de overgang die me komende maandag te wachten staat? Who knows :-) Nujah, met één van mijn vele Swiss Miss Toques op kon ik er weer tegenaan..

Bow River

 Vannacht heb ik niet echt goed geslapen, maar dat komt vermoedelijk door de overgang naar  weer een nieuwe slaapplaats.. En dan was het tijd om deze ochtend op mijn ééntje te gaan ontbijten.. Echt super is het ontbijtbuffet niet echt te noemen, maar het volstaat voor mij.. Mijn verbazing was echter wel ontzettend groot om te zien dat alles hier gebeurt op kartonnen bordjes en met plastic bestek.. Leve de afvalberg!

Tot het moment dat ik onderweg was naar het centrum van Banff wist ik nog niet zeker hoe mijn dagje er ging uitzien vandaag.. Na een kort bezoekje aan mijn lieve collega’s bij Discover Banff was het tijd om de andere kant van de Bow River Bridge eens te gaan verkennen.. En wat beter dan starten met een regelrechte duik in de geschiedenis..

Buffalo Nations Luxton Museum

Het Buffalo Nations Luxton Museum vertelt doorheen de verschillende zalen het verhaal van de First Nations van Canada..de Indianen dus :-) Gezien het feit dat wij het gewend zijn om in luxe en technologie te leven, was het wel even een kleine cultuurshock.. Deze mensen zijn zo één met de natuur dat het écht prachtig om te zien is hoe gelukkig ze zijn met de kleinste dingen..






Iedereen dat ooit naar Banff komt, moet dit museum zeker eens bezoeken want het is meer dan de moeite waard!

Daarna zette ik mijn wandeltocht verder naar het alom bekende Fairmont Banff Springs Hotel.. De wandeling er naartoe is niet echt super handig wanneer je op krukken moet vertrouwen, maar het was het waard.. Hoewel ik persoonlijk het hotel maar een lelijk gedrocht vind :-D Binnenin is het één pracht en praal van de grootste lusters, tapijten, glasramen, … alles wat luxe uitstraalt.. Het is dan ook niet moeilijk te concluderen dat hier logeren enkel for the rich and famous is :-)

Fairmont Banff Springs Hotel

Bow River

Op de weg terug naar beneden kreeg ik het geweldige idee om in plaats van langs de gewone weg terug naar het dorp te wandelen door het bos :-) De Bow River Trail is een korte wandeling langs de Bow River waar je kan genieten van prachtige uitzichten over de rivier.. Er zijn verschillende plaatsen waar je kan genieten van zowel het zicht als het geluid op de vele stroomversnellingen, gecombineerd met hertjes die heerlijk lopen te grazen tussen de bomen net naast jou.. 

Natuurlijk zijn er veel mensen die me raar aankijken wanneer ik op een wandelpad “loop”, maar het is echt niet omdat ik krukken bij heb dat ik niet kan stappen..

Eens aangekomen bij de Bow River Bridge had ik aan de overkant van de oever een elk gespot die rustig stond te grazen.. En aangezien ik er nog nooit één van dichtbij gezien had, moest en zou ik er naartoe gaan voor een foto :-) Zo gezegd zo gedaan dus!

Bow River Bridge

Na deze lange wandelingen begonnen mijn beide benen écht wel moe te worden en besloot ik terug richting het centrum van Banff te gaan.. Snel nog even een super lekker en gigantisch groot Chocholate Chip Cookie gekocht bij één van de drie Evelyn’s koffiebars gekocht om me dan even te gaan informeren over de transportmogelijkheden richting Canmore..

Banff City!

Want dat is het plan voor morgen.. Morgenvroeg stap ik hier voor het hotel op de bus richting Canmore voor een bezoekje te brengen aan het Rocky Mountains Rehab & Sports Medicini Clinic.. Een mond vol dus! Hier zullen ze mij kunnen helpen met het verkrijgen van een gepersonaliseerde, maar vooral stevige sportsbrace voor de toekomst.. Want geen sport meer voor mij zonder de bescherming van mijn brace!

Geen idee of er in Canmore nog veel te zien, maar dat zien we morgen dan wel weer.. Voor de rest merk ik wel dat de vele wandelingen, vandaag toch ongeveer een kleine 10 kilometer, ervoor zorgen dat mijn rechterbeen aan kracht en spieren wint.. Hoeray! En hoewel het natuurlijk in het begin altijd wel een beetje raar is om alleen op hotel te gaan, moet ik zeggen dat ik me nog geen moment écht alleen gevoeld heb!

Tot morgen voor meer nieuws! :-)

The journey continues..

Hier ben ik weer :-)

Maar nu niet meer vanuit Panorama.. 

Maandag was de grote dag voor mij.. Ik ging my home away from home verlaten na 14 weken..
En ik moet zeggen dat het wel raar was om alle foto's terug van de muur te halen en een avondje door te brengen in een volledig leeg appartement.. Natuurlijk moest ik ook nog eerst even alles opkuisen, alles in mijn valies proppen - want jawel, het is een moeizame taak geweest om alles er in te krijgen - en natuurlijk ook nog alle geleende lakens en handdoeken gaan wassen..

En daar begonnen de problemen.. Nog niet fris of monter, gezien het feit dat ik amper geslapen heb door een gevoel van zenuwachtigheid, verliet ik mijn appartementje met mijn rugzak en nog een andere zak vol was.. Wat bleek, mijn sleutel was niet meer geactiveerd.. Dus daar zit je dan in de gang :-) Na een simpel telefoontje naar de CCI hebben ze iemand van de Housekeeping gestuurd met een nieuwe sleutel voor mij.. Waarvoor dank :-)

Daarna ben ik ongeveer een 10 tal keer op en neer moeten "lopen" naar mijn appartementje om al mijn bagage beneden te krijgen.. En dan nog een half spelletje Tetris om alles in Gaby's auto te krijgen.. Een mens zou voor minder zenuwachtig worden.. Onderweg naar mijn nieuw logement voor 1 nachtje, waarover straks meer, ben ik nog een laatste keer in het ziekenhuis gestopt om al het geleende materiaal van het Rode Kruis terug te krijgen..moest ik ook nog even langs de Clinic om een voorschrift voor een sportsbrace op te pikken..en moesten we nog snel even langs de supermarkt voor enkele dingetjes voor de BBQ..

B&B Misty River te Radium

Aangezien het maandag mijn laatste dag was bij mijn collega's, hadden we besloten om een BBQ te houden als afscheid in de B&B van mijn collega Gaby.. De Misty River ligt in Radium, op enkele minuutjes van de Radium Hot Springs en biedt zowel plaats aan mensen die graag op een 'dorm' slapen als mensen die liever een privé kamer hebben..



Spijtig genoeg is het momenteel in Canada nogal miezerig weer waardoor we niet konden genieten van een prachtig uitzicht over de vallei, maar we hebben er zeker wel van genoten..

Radium Hot Springs

Na nog enkele knuffels, een gewoonte hier in Canada blijkbaar, van mijn collega's was het voor mij redelijk snel bedtijd.. Ik was uitgeput van een slapeloos nachtje alsook van de emoties.. Want het moet gezegd worden, ik ga het hier verdomd hard missen! 14 weken lang heb ik het genoegen gehad om nieuwe mensen te leren kennen die nu tot mijn Canadese familie behoren.. Het was dus ook maar met een heel klein hartje dat ik deze ochtend op de Greyhound bus stapte richting Banff, waar ik enkele dagen op vakantie ging :-)

En ja hoor, de Greyhound bus is perfect wat je in de films ziet :-) Niet echt super comfortabel door de onvoorzichtige chauffeur..een lastige knie..krukken..en 2 valiezen.. Het was me het tripje wel :-) Eens aangekomen aan de busstop in Banff de taxi in richting het hotel.. Wat volgens de taxchauffer "Okay, but not a very fancy one" was.. But I actually don't care :-) Mijn kamer was al klaar om half 2 waardoor ik ineens alles kon installeren.. En dan was het tijd om Banff eens te gaan verkennen :-)

Aangezien de hoofdstraat hier gewoon de Banff Avenue is, kan je haast niet verloren lopen :-) Er staan hier ook aan elk kruispunt bordjes met bezienswaardigheden en het toeristenbureau verschaft je alle informatie die je maar nodig kan hebben.. Zelf ben ik een bezoekje gaan brengen aan het Whyte Museum Of The Canadian Rockies, The Banff Public Library en het Banff Park Museum.. En dan was het tijd om terug te keren, want mijn knietje begon redelijk lastig te doen..

Het Whyte Museum biedt onderdak aan enkele tentoonstellingen en ook een heel archief over de Rockies.. Vooral de kunstwerken van Norman Yates waren ontzettend impressionant.. En dan natuurlijk ook de vele foto's over de Rockies en de dieren.. Heerlijk hoe je de tijd uit het oog kunt verliezen door je te verdiepen in kunst..

Norman Yates

Het Banff Park Museum biedt dan weer onderdak aan alle mogelijke dieren die hier in Canada leven.. En aangezien de meeste dieren nu pas uit hun winterslaap beginnen te ontwaken, heb ik eigenlijk enkel nog maar enkele bambi's gezien..

En door het feit dat deze dieren in hun ware pels en op ware grootte opgezet zijn, maakt het eens zo leuk.. Want pas dan weet je hoe gigantisch hard je zou verschieten moest er ineens een moose of een elk voor jou staan.. Anyway, ik heb genoten van mijn kort tripje op mezelf op safari door het museum :-)

Hier in Banff is het normaal dat de hotels eigenlijk alleen maar onderdak aanbieden.. Het is maar raar of zelden dat je een hotel vindt dat ook ontbijt aanbiedt.. Ik zelf zit in een hotel waarin het ontbijt in de prijs inbegrepen is, maar voor de rest moet je het hier maar zelf uitzoeken.. Er zijn natuurlijk wel talrijke restaurants, maar vandaag voelde ik me te moe om dat nog te trotseren.. Dus dan maar snel een turkey wrap, een fles cola en wat koekjes gekocht.. Om me dan moe maar voldaan te installeren in mijn nieuwe verblijfplaats.. En ik vind het hier best fancy eigenlijk.. Ik heb 2 grote bedden, veel ruimte en een leuke badkamer.. Goed genoeg :-)

My buddies in hun eigen bed :-)

Het einde van mijn stage..

Het is zo ver.. De 14 weken Stage bij RK Heliski zitten erop..

En ik moet zeggen dat ik er toch wel een redelijk dubbel gevoel bij heb..

Natuurlijk ben ik blij dat ik binnenkort terug thuis ben, hoewel ik weet dat het allemaal nog steeds hetzelfde gaat zijn.. Ik ga vast en zeker het gevoel hebben nooit weg te zijn geweest.. Maar ik vermoed dat men het daarom ook een 'thuis' noemt ? :-)

Ik kijk al uit naar de vele zomerse momentjes..op een terrasje.. met een cocktail of meerdere natuurlijk :-)
Oh heerlijk! Even terug bijpraten met alle vriendinnetjes, leuke dingen doen op vrije dagen, gewoon lekker gezellig in de zetel hangen en de hele dag niets doen, brunchen met het gezin op zondagmorgen.. Maar ook vooral gewoon terug tijd kunnen doorbrengen met mijn zus!

Ik weet dat de meerderheid van de lezers zich nu vermoedelijk afvraagt waarom ik uitkijk naar de momenten met mijn zus.. Maar wij komen nu éénmaal super goed overeen! Natuurlijk hebben we vroeger ook onze super lastige pubermomenten gehad waarop we elkaar echt niet konden uitstaan, maar nu zijn we 2 handen op 1 buik.. Zij weet wat ik wil zeggen als ik gewoon nog maar naar haar kijk.. De vele momenten waarop we samen de slappe lach hebben om iets super belachelijks zijn ontelbaar, maar zo geweldig!

Men zegt vaak dat een zus een beste vriendin is.. En ik heb dat lang ingezien, maar nu kan ik toch wel met enige trots zeggen dat mijn zus tot één van mijn beste vriendinnen behoort! En ik hoop van harte dat we samen nog ontzettend veel zotte momentjes gaan beleven.. in haar restaurant, samen onderweg naar overal en nergens, samen bij de Nails Gallery voor nieuwe gelnagels, samen op vakantie, ... Ik kijk er naar uit!

De komende maanden in België zullen gevuld zijn met momentjes met vrienden, mijn nieuwe kamer installeren, solliciteren voor een leuke job..maar vooral ook verder herstellen.. Zo zal ik nog steeds ongeveer 100 squats per dag moeten doen om de spieren in mijn rechterbeen sterker te maken.. Want jawel, het is nog steeds een pak magerder dan het andere been.. Leve de atrofie! Buiten deze oefeningen zal ik ook wekelijks naar de kiné moeten, gewoon om mijn vorderingen op te volgen.. En last but not least, zal ik me nog altijd 3 keer per week Tom Boonen kunnen gaan voelen op de fiets :-D 

Elke keer op de fiets voelt als het rijden van een persoonlijke Tour De France waarin ik natuurlijk altijd weer de winnaar ben :-D Ik kan me op het einde van mijn, nu toch al wel 40 minuten op de fiets, gelukkig genoeg nog altijd inhouden om mijn beide armen niet in de lucht te steken :-D Het is dus nu al wel duidelijk voor iedereen dat mijn vervoersmiddel deze zomer mijn fiets zal worden :-) Ik kan enkel maar hopen dat mijn mager rechterbeen dan niet ineens een dik coureursbeen wordt :-)
Kleine opmerking: Ja ik vind mezelf de grappigste thuis.. Ik leef dan ook al een hele tijd alleen, dat doet wat met een mens.. Geloof mij :-)

Momenteel geniet ik van de laatste dagen hier in Panorama.. Dagen die gevuld geweest zijn met enkele wandelingetjes helemaal naar beneden van het dal naar de General Store voor wat eten en drinken, mijn laatste bezoekje aan mijn kiné hier in Canada, eindelijk gewone kantooruren op het werk.. En dan vooral ook hét beste van al.. Brandoefeningen hier in Panorama Springs.. En ik die dacht dat het enkel iets was waar ze ons met lastigvielen op de KdG.. Think again Julie!

Op dinsdagavond was ik nietsvermoedend, na mijn deugddoend dutje, lekker eten aan het maken toen heel het gebouw verhuld werd in een gigantisch afgrijselijk geluid.. Het brandalarm.. Gedrild als ik ben, liet ik dan ook alles vallen om mijn weg naar beneden te starten.. Maar dat is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan als je je op krukken moet voortbewegen.. Na 4 verdiepingen trappen kwam ik dan ook eindelijk in de kelder aan waar de brandweermannen hun lach haast niet konden inhouden bij het zien van mij.. Nujah, ik had enkel een shortje en mijn sweater aan.. Geen brace, geen kousen, geen schoenen.. Niks :-D Na 5 minuten wachten, was de oefeningen voorbij en kon ik weer naar mijn appartementje..

Maandag vertrek ik in de namiddag met mijn collega Gaby naar Radium om een nachtje te verblijven in hun B&B Misty River Lodge.. Onderweg moeten we ook nog even al het geleende materiaal van het Rode Kruis terugbrengen naar het ziekenhuis.. Het is écht ongelooflijk dat ik de afgelopen 3 maanden gebruik heb kunnen maken van een super handige badstoel, want zonder was het voor mij echt niet mogelijk geweest om een douche te nemen.. Maar sinds afgelopen donderdag mag ik kleine afstanden afleggen zonder krukken, waardoor ik ook terug een douche kan nemen zonder hulpmiddelen.. Door deze ervaring besef ik eens te meer dat het Rode Kruis een fantastisch initiatief is dat zeker gesteund moet worden waar nodig!

Aangezien het maandagavond mijn laatste avond hier is, staat er een leuke BBQ met enkele van mijn collega's op de planning.. En dan op dinsdagmorgen stap ik in Radium op de Greyhound bus met bestemming Banff, waar ik voor enkele dagen op hotel ga.. Na 14 weken gaat het fantastisch zijn om gewoon langs het ontbijtbuffet te kunnen passeren en alles te nemen waar je zin in hebt, zonder dat je het zelf moet klaarmaken..

Momenteel heb ik nog geen idee wat ik gedurende al die dagen in Banff ga doen, want er is écht een overaanbod aan interessante plaatsen.. Maar ik zou mezelf niet zijn als ik nog geen lijstje klaar heb liggen met de dingen die ik graag wil gaan bezoeken :-) Natuurlijk hangt alles af van hoe mijn knie zich voelt, maar ik heb er een goed oog in.. Voor de rest ga ik misschien ook even langs Cranbrook om een kijkje te gaan nemen bij de Rocky Mountains Sports & Rehab Clinic.. Hier bieden ze sportsbraces aan van verschillende merken, waardoor het voor mij mogelijk zou zijn om een idee te krijgen van het aanbod.. Gezien mijn breuken zal ik immers nooit meer kunnen sporten zonder een brace, maar dat gaat me niet tegenhouden :-)
Om jullie een ideetje te geven van wat voor brace ik ongeveer zou nodig hebben, heb ik hieronder het super vrouwelijke model - met bloemetjes - toegevoegd :-)

It's Spring!

Ook in Pano is het tijd om te genieten van het lentezonnetje dat zich nu toch steeds vaker eens laat zien.. Maar dat betekent natuurlijk niet dat het hier ineens ontzettend warm is.. Het is en blijft Canada éh :-)

Afgelopen zondag, April 15th, was het ook in mijn kleine schattige dorpje tijd voor de laatste skidag van het géweldige winterseizoen 2011-2012.. Door het warme weer neemt de sneeuwkwaliteit met zienderogen af én is er een verhoogd risico op lawines, waardoor het skiën niet meer zo super is.. Natuurlijk ligt er nog steeds ontzettend veel sneeuw op de bergen, maar er komt geen enkele skiër meer naar beneden.. Best wel raar om te zien eigenlijk!

Om het einde van het skiseizoen te vieren werd iedereen op zondag getrakteerd op een leuke BBQ met drankjes en muziek van een countrybandje.. Voor mij was dit er spijtig genoeg niet bij, want er was iets anders aan de orde.. Een volgend bezoekje aan de fitness om nog eens een momentje van glorie op de fiets te beleven :-D En ik heb ineens van de situatie gebruik gemaakt om mijn grenzen te verleggen en in plaats van de schampere 15 minuutjes ineens 30 minuten te fietsen.. Ongelooflijk hoeveel energie en plezier je uit deze kleine vooruitgang kan putten.. 

Natuurlijk moest ik daarna mijn knie belonen voor het goede werk :-) Ik heb geleerd dat ik enkel maar vooruitgang kan boeken door echt goed zorg te dragen voor mijn knie.. En aangezien ik mijn knie nog wel wat jaartjes nodig heb, is geen enkele inspanning mij te veel.. Zo moet ik er geregeld een olietje van Vitamine E opsmeren, omdat dit zou helpen voor het litteken mooier te maken.. Maar om eerlijk te zijn.. Veel heb ik er nog niet van gemerkt, maar misschien zit dit ook wel een beetje tussen de oren :-D

Ook leg ik nog steeds ongeveer 3 keer per dag ijs op mijn knie.. Mijn knie is dan niet meer gezwollen, maar elke keer ik een inspanning heb gedaan voel ik wel dat dit echt deugd doet.. Het is dan ook een vast ritueel om elke avond te gaan slapen met mijn been op een kussen en 2 ice-packen op mijn knie.. Voor de rest doe ik 2 keer dag 12 reeksen oefeningen.. Best wel uitputtend eigenlijk, maar we gaan ervoor! :-) 

Voor de terugvlucht naar België ben ik momenteel nog alles aan het regelen.. Eerst moest Dr. Fleet een Fit To Fly document invullen over mijn fysieke toestand, want blijkbaar vorm ik een "gevaar" voor de luchtvaartmaatschappij.. En enkel aan de hand van dit document kunnen ze mij een plaats aanbieden waar ik comfortabeler kan zitten met mijn krukken en mijn brace.. Laten we nu dus maar hopen dat ik tussen al de poepchique mensen in 1e klasse kan reizen :-D Ik hou jullie alvast op de hoogte!

Voor de rest gaat het leventje hier gewoon door.. Aangezien het skiseizoen er hier op zit, heeft er echt een ware exodus plaatsgevonden vorig weekend.. Met als gevolg dat er hier nu echt bijna niemand meer rondloopt.. De meeste werknemers zijn nu overgeschakeld naar hun zomerjobke, wat in de meeste gevallen op één of ander golfterrein is.. En de rest wacht gewoon af tot het mountainbike seizoen van start gaat..

Dinner @ Pano Springs 316! :-)

Op RK Heliski werken we nu nog maar slechts met 5 werknemers.. Ik had echt nooit kunnen denken dat er zó veel werk kon zijn in de administratie na het einde van het seizoen.. Nu zijn we vooral bezig met het opstellen van prijzen voor het volgend seizoen, direct mailings opstellen, de website aanpassen, cijfers van het afgelopen seizoen verzamelen,... 

Wel ben ik ontzettend blij dat we nu terug de gewone kantooruren hebben in plaats van de lange 12 tot 22 shiften.. Het is echt heerlijk om thuis te komen rond 6 pm en rustig de tijd te kunnen nemen om te koken..

Momenteel heb ik nog maar slechts 5 dagen stage te gaan.. En nog steeds lijkt het alsof ik hier nog maar juist gearriveerd ben.. Ik vind het dan ook ontzettend spijtig dat alles zo snel is gegaan, maar ik heb er ten volle van genoten! Ik voel me dan ook écht wel klaar om terug naar huis te gaan.. "Back to real life", zoals we dat hier wel eens met een grapje zeggen :-) Toch vertrek ik nog niet onmiddellijk naar huis, maar ga ik nog een weekje op vakantie naar Banff.. Een dorpje op ongeveer 2 uur van hier.. En nu dat het lentezonnetje er eindelijk is, ben ik er van overtuigd dat ik écht ga kunnen genieten van een weekje rust voor ik weer terugkeer naar België....

Memories...

Zoals het spreekwoord het zegt, komt er altijd een einde aan alle mooie liedjes.. En dat geldt dus ook voor het skiseizoen hier in Pano.. Hoewel ik er nooit echt zelf van heb kunnen genieten, buiten die 2 uurtjes op de sneeuw, hebben we een prachtig winterseizoen achter de rug.. We zijn de afgelopen maanden écht overstelpt geweest met pakken verse sneeuw, waardoor er hier in Pano gezegd wordt dat het de beste winter ooit was :-)

En ook al heb ik zelf niet van de sneeuw kunnen genieten, ik heb toch wel enkele prachtige herinneringen die ik voor altijd in mijn hartje zal koesteren... En meer nog, mijn avontuur hier is nog altijd niet voorbij!

Zo ben ik 2 weken geleden samen met mijn Papie gaan genieten van een ritje met de hondenslee, want ook dat is iets typisch voor hier.. Natuurlijk moest ik eerst toestemming vragen aan de chirurg, want ik wou echt absoluut geen risico's lopen met mijn net herstelde knie.. Maar hij zei me met een grote glimlach op zijn gezicht dat ik er maar volledig voor moest gaan.. Zo gezegd, zo gedaan dus :-)

Nadat ik mezelf helemaal ingepakt had met windels, thermisch ondergoed, mijn brace en skikleren was ik er helemaal klaar voor.. Eerst hadden we nog een ritje van een dikke 2 uur voor de boeg, want hier in Pano is met de hondenslee gaan rijden spijtig genoeg niet mogelijk.. Dus dan maar naar Lake Louise.. Onderweg, zoals altijd, genoot ik van de prachtige en vooral oneindige uitzichten op de bergen en de landschappen.. Ik weet dat het moeilijk voor te stellen is als Belg, maar hier kan je écht uren rondrijden zonder iemand tegen te komen.. Echte, pure rust.. Iets wat ik echt ga missen denk ik :-)

Heel Lake Louise was verhuld in een prachtig zicht van mist, mysterieuze wolken en af en toe een klein straaltje zon.. Maar vooral héél veel sneeuw..  En hoewel ik ontzettend veel zin had om in de sneeuw te gaan liggen om mijn eigen sneeuwengeltje te maken, heb ik me toch maar flink gedragen :-D Eerst en vooral kregen we wat meer uitleg over de honden, de voeding, de slee en de opstelling van het team.. Zo bestaat er dus een verschil tussen honden die getraind worden om echte leiders te zijn en honden die gewoon maar mee lopen.. 

Aangezien ik ondertussen al wel redelijk getraind ben op mijn krukken, was het voor mij allemaal niet zo erg moeilijk om in de slee te geraken.. Lekker warm ingeduffeld onder een soort van slaapzak waren we er helemaal klaar voor.. Natuurlijk was het terrein af en toe hobbelig, waardoor mijn knie een kleine bots kreeg maar dat nam ik er graag bij.. Hoewel ik weet dat het voor jullie, lieve lezers van mijn blogje, moeilijk is om voor te stellen, voelde ik me echt één met de natuur gedurende de rit die toch wel een dikke 1,5 uur in beslag nam.. Het enige wat je ziet zijn bomen en sneeuw.. En het enige wat je hoort, is rust en stilte.. Ongelooflijk hoe een bos zo'n kalmerend effect kan hebben op mensen..

Nadien zijn we snel nog even langs het Visitors Centre van Lake Louise gegaan.. Eerst en vooral omdat ik echt veel te dringend naar de toilet moest (weeral :-D) en ook omdat ik wel een klein hongertje had.. En ik heb vermoedelijk het allergrootste Chocolate Chip Cookie OOIT gegeten! :-D

Op maandag was het tijd voor nog iets véél spannender.. Heli Fondue! Nu hoor ik jullie al denken.. Hoe zit dat toch inéén.. Eten ze dan Fondue gedurende een helikoptervluchtje of zoiets? Wel neen, natuurlijk niet! :-)
Rond 4 uur, wanneer alle skiërs veilig teruggekeerd waren, was het onze beurt om deel te nemen aan de Safety Talk van de grote Bell 212.. Dit bevat onder meer de uitleg hoe veilig in en uit een helikopter te geraken, waar de brandblussers zich bevinden, hoe men de gordels moet aandoen, ... Een verplicht onderdeel voor iedereen, want veiligheid is iets wat we bij RK Heliski toch wel hoog in het vaandel dragen..

Uitzicht van op de Summit!

En daarna vertrokken we.. Voor mij persoonlijk was het de eerste keer in de grote helikopter, wat op zich al voor veel spanning in mijn buik zorgde.. Na een vluchtje van ongeveer een 15 minuten heeft Derek, super piloot en vooral ook super collega, ons de zachtste landing op de Summit ooit gegeven! Ik denk dat het mij toch wel zeker 5 minuten gekost heeft om woorden te zoeken voor wat ik allemaal kon zien en voelen.. 'Prachtig!' is een goede poging, maar zeker niet allesomvattend.. 

Misschien kwam het door de Blue Bird Sky..misschien kwam het door het feit dat er niemand anders buiten mijn collega's op de Summit was..misschien kwam het door het feit dat er een absolute stilte heerste.. Maar god, wat een super gevoel krijg je daar! Daarna was het tijd om samen met iedereen te genieten van zowel kaas- als chocoladefondue en de nodige drankjes.. Het is echt ongelooflijk hoe mijn collega's, die ooit allemaal vreemden voor mij waren, nu al allemaal een plekje in mijn hartje veroverd hebben.. Het besef dat ik hen binnenkort allemaal terug moet verlaten, is er dan ook ééntje dat met gemengde gevoelens gepaard gaat.. Want jawel, ik ga hen écht allemaal - stuk voor stuk - oprecht missen!

Na een geweldige terugvlucht, dankzij mijn collega Susi die vond dat Derek wel eens alles uit de kast mocht halen voor ons, hadden we al snel beslist om met allemaal nog iets te gaan drinken in de Jackpine.. Vele pintjes, een hilarisch drankspel inclusief emmer en zonnebril en geweldige conversaties later was het tijd om naar de T Bar te verhuizen voor Jam Night.. Nadat ik eerst half Pano op krukken heb moeten doorkruisen, was het voor mij persoonlijk echt wel tijd om te gaan slapen.. Tot grote spijt van enkele collega's natuurlijk. De volgende dag was er dan ook ééntje die bij veel collega's direct uit het geheugen gewist is :-D

Op vrijdag heb ik voor de eerste keer, onder begeleiding van de kinesist, mogen fietsen.. En hoewel ik goed genoeg weet dat mijn rechterbeen gewoon maar mijn linkerbeen volgt, voelde het toch weer als een persoonlijke overwinning.. De fiets zal dan vermoedelijk ook wel het vervoersmiddel bij uitstek worden voor mij deze zomer.. Mijn knietje doet het goed, zoveel is zeker! :-) De komende maanden zal ik vast en zeker nog wel rondlopen met mijn brace en krukken, maar dat kan me echt niet meer klein krijgen!

Gisteren, dinsdag, was het voor RK Heliski de laatste skidag.. Zowel de sneeuwcondities, die steeds slechter worden door het warme weer, als onze cijfers begonnen drastisch af te nemen waardoor we beslist hebben om 5 dagen vroeger dan voorzien te stoppen.. En ik moet zeggen, het einde was er ééntje in stijl! Al onze gasten en ook enkele van mijn collega's hebben nog één laatste keer kunnen genieten van een bezoekje aan de gletsjer in combinatie met een Blue Bird Sky.. 

En daarna was het aan ons.. Onze eigen Staff Party bij super party planner Nate! :-D Hij had zelfs voor deze gelegenheid een eigen jacuzzi gehuurd.. En hoewel we het ons thuis niet kunnen voorstellen, heb ik echt genoten van mijn avondje rond een groot kampvuur samen met mijn collega's en vrienden.. Samen pizza's, slaatjes, chips en pintjes delen schept echt wel een band!
 

Staff Party!

Ik denk dat ik na al deze weken wel kan zeggen dat ik perfect geïntegreerd ben in het Canadese leven.. Ik heb geleerd gelukkiger te zijn met kleine dingen en vooral om rustiger in het leven te staan.. Levenslessen die ik voor altijd met me meedraag!