Hoog tijd voor een update!

Hier ben ik weer.. Later dan voorzien, maar mijn slechte internetverbinding in Panorama Springs heeft nu eenmaal het beslissingsrecht :-)

De Peter klaar om het avontuur in te duiken

Nadat Genji ons na een weekje verlaten had ( Oooh - sad sad face ) waren er nog maar 2 Musketiers over.. 
Op Maandag zijn ze het naburige , lees 2 uur rijden, skigebied Kicking Horse eens gaan verkennen.. En vooral de 'Stairway to Heaven' is me bijgebleven uit de verhalen :-D

Stairway to Heaven :-)

Dinsdag hebben we een algemene rustdag ingelast.. Voor zover dat mogelijk was voor mij natuurlijk.. Slapen tot de middag, om dan snel snel alles klaar te krijgen om om 1 uur te gaan werken :-D But we made it.. 




De boys hebben genoten van een rustig dagje in Panorama.. en hebben me zelfs voorzien van een teddybeer.. Dewelke ik omgedoopt heb tot onze Canada mascotte.. Compleet voorzien van pinnetjes van zowel RK Heliski als Kicking Horse..


Op woensdag was het weer tijd voor het bezoekje aan de kine.. En ik moet zeggen, het gaat vlot.. Ik doe flink 2 maal per dag mijn oefeningen om zo snel mogelijk de spieren in mijn been terug te krijgen.. Maar haast en spoed is zelden goed, zo ook in deze situatie.. Het zal allemaal zijn tijd nodig hebben om te genezen, maar zolang ik er van tijd tot tijd eens een mopje over kan maken ben ik gelukkig..


Natuurlijk verdient ook iedereen die me steunt van thuis uit een dikke merci.. De vele gesprekjes die niet over mijn knie gaan en die me vaak genoeg een glimlach op mijn gezicht doen toveren, zijn echt waardevolle momenten in het genezingsproces.. Ook mijn 3 boys niet uit het oog verliezen, want zij hebben soms echt wel moeite moeten doen om mij te doen lachen.. I know, ik ben niet altijd het zonnetje in huis geweest..

Onze Canada Mascotte :-)

De rest van de week verliep eigenlijk zoals alle andere weken.. Ik ga met plezier naar het werk, want mijn stage blijft er echt eentje uit de 1000! De afwisseling van taken, het contact met de mensen en vooral het super goede team maken dat ik twijfels heb of ik hier ooit nog wel weg wil.. Ik heb het al vaak gezegd, moest mijn stage niet zo super goed meevallen was ik zeker en vast en lang thuisgeweest.. But it's not the case :-)


Op zaterdagmorgen moest ik spijtig genoeg ook afscheid nemen van mijn 2 andere boys.. Met nog een heus slaapkopje heb ik ze voorzien van een laatste knuffel voor de terugreis.. En daarna, lui als ik was ben ik gewoon weer mijn bed ingekropen voor wat rust in te halen :-D Want ik merkte toch wel dat mijn lichaam moe was van de afgelopen weken.. Dat komt ervan als je jezelf sterk probeert te houden denk ik ? :-)

Comfort Food As It Should Be! :-D

De afgelopen week was er weer eentje waarin ik heb kunnen genieten van het alleen zijn.. En oke, ik weet dat dat best zielig overkomt.. maar soms eens alleen zijn kan echt geen kwaad hoor :-) Zaterdag ging volledig naar mijn stageverslag, want de deadline op zondag kwam met rasse schreden dichterbij.. En god, wat heb ik afgezien.. Tot 6 uur op zondagmorgen heb ik gewerkt aan alles om daarna zo misselijk als een krab van de stress niet meer te kunnen slapen.. Ach, dan maar over naar het strijken met het prehistorische Canadese strijkijzer.. But again, we managed it :-) Nu pas begrijp ik waarom men thuis altijd zo zaagt over het feit dat ik nogal veel kleren aandoe :-D


Voor de rest heb ik enkele shifts voor collega's gewerkt, zodat zij konden gaan genieten van de verse sneeuw.. Iemand moet het doen, niet waar? :-) Ook heeft de kinesiste mijn vooruitgang voor de eerste keer gemeten.. En ik kan met heel veel trots zeggen dat ik mijn knie nu 90 graden kan buigen zonder enige vorm van hulp.. I guess suffering is paying off :-D


De grootste verandering in het hele stagegebeuren in Canada is er vooral bij mezelf gekomen.. De tijd die ik hier voor mezelf heb, heeft me doen nadenken over alles wat er vroeger gebeurd is.. Ik ben ook veel rustiger en vooral matuur geworden in heel wat situaties.. Zo zal ik eerst beter nadenken en formuleren wat ik denk en voel en het dan pas zeggen.. Ook heb ik beslist om volgend jaar niet meer terug te gaan studeren.. Ik voel me na 9 weken stage volledig klaar om te gaan werken.. De volgende vraag is natuurlijk: 'Wat wil ik doen?' Guess I have some time left to think it over.. Laat de zoektocht naar een gepaste job maar beginnen :-) Ik kijk er naar uit! 

My boys! :-)

Zoals al kort even vermeld in het vorige blogje, werd ik de afgelopen 2 weken vergezeld door mijn eerste bezoek.. 3 vrienden om precies te zijn :-) En hoewel ik er eigenlijk maar echt 1 van kende, was het voor mij persoonlijk een bijzonder leuke tijd..

De eerste dag liet ik me direct van mijn beste kant zien door in een winkeltje, op mijn eigen ongegeneerde manier (zoals jullie mij allemaal wel kennen), te zeggen tegen de verkoopster: 'No thanks, I don't need anything today.. I'm just waiting for my boys'.. Glimlachjes alom! :-) En zo is het gegroeid dat ik ze gewoon 'my boys' ben blijven noemen..

Na het doen van boodschappen en het geven van een kleine rondleiding, waren ze helemaal klaar om op maandag voor de eerste keer te gaan genieten van de Canadese sneeuw :-) Natuurlijk kon een eerste klein pintje in de T-Bar op zondagavond niet ontbreken.. Hoewel ze nog niet echt gewoon waren aan de smaak ;-)

De dagen daarop ben ik enkel maar overrompeld geweest met namen van pistes, uitleg over GoPro camera's, het monteren van filmpjes, de sneeuwkwaliteit, weersvoorspellingen en vooral veel informatie over alle mogelijke blonde grietjes die er hier in Panorama maar te vinden zijn :-) Nujah, het is eens iets anders dan altijd over je knie te moeten praten :-D

My boys! :-)

Natuurlijk waren ze hier om eens te gaan heliskiën..en dat brengt ons weer op mijn domein :-) Nadat ik zowel het weer als de beschikbaarheid gecheckt had, besloten ze om er op donderdag voor te gaan.. Gezien het feit dat ik ze in het hele systeem gemarkeerd had als 'Julie's friends' was iedereen er dan ook van op de hoogte.. En dat heeft er toch wel voor gezorgd dat ze hebben kunnen genieten van de ultieme heliski ervaing als je het mij vraagt..

Zo werden ze ingedeeld in onze kleine Astar helikopter, wat er dus op neer kwam dat ze met 5 skiërs en 1 gids uitvlogen.. Wat toch wel net iets beter is dan met een grote groep van 11 skiërs.. Bovendien had ik de fotograaf ook gevraagd om een foto van hen te trekken voor de helikopter, zodat ze een mooi aandenken mee naar huis zouden kunnen nemen.. Na hun skidagje lagen er dus 3 fotokaders klaar als cadeautje van mij :-)

Happy Heli Ski Boys :-)

En ook al ben ik zelf niet mee kunnen gaan, ik ben echt ontzettend blij dat ze zo hebben kunnen genieten van hun dagje met RK Heliski.. 3 happy boys zien terugkeren met een gigantische glimlach op hun gezichtjes doet meer dan je denkt hoor! :-)

Heli Ski Boys :-)

De dagen daarna ben ik vaak vroeger mogen stoppen op het werk, waardoor we wel wat tijd samen hebben kunnen doorbrengen.. Zo weten ze nu in de T-Bar wie we zijn :-D En vooral ook dat Belgen graag per flessen bestellen als ze op café gaan..  Natuurlijk kijken de mensen mij wel raar aan als ik binnenkom op mijn krukken, maar ik heb besloten mij er echt niets meer van aan te trekken :-) 

En dan was het weekend.. Tijd voor mij om voor de eerste keer naar de kinésiste te gaan hier.. En ik moet eerlijk zeggen, de weg ernaartoe is al een heuse training :-D Maar het gaat goed.. De kleine, simpele oefeningetjes zijn wel ontzettend vermoeiend..maar ik bijt door, zoals jullie het gewend zijn van mij :-) Ondertussen mag ik mijn been ook al tot 90° leren buigen.. Olé :-)

Op zaterdagavond besloten we nog maar eens naar de T-Bar te gaan, omdat we zondag spijtig genoeg al afscheid moesten nemen van Genji die door moest vliegen naar Chicago voor het werk.. Door het feit dat het uur hier dan nog eens veranderde, was het voor ons allemaal een bijzonder kort nachtje.. Kleine oogjes alom op zondagochtend toen we om 7 uur met de auto vertrokken richting Calgary Airport.. 

Überzoete donuts

Al snel lagen de 2 boys op de achterbank te slapen.. Maar ik heb het toch flink 4 uur volgehouden :-) Gepest door het feit dat er in de Nationale Parken geen radiobereik is, zag ik me wel genoodzaakt om écht over alles te praten.. But we did it! :-) Nog snel even langs Tim Hortons voor een koffietje en donuts.. om dan echt perfect op tijd aan te komen op de luchthaven..

Calgary city

Hoewel jullie het vermoedelijk niet echt van mij verwachten, ben ik echt niet goed in afscheid nemen.. Zo dus nu ook niet.. Tot zo ver mijn grote mond, maar klein hartje dus :-) Waar ik normaal vaak een waterval aan woorden ben, was ik nu bijzonder stil en teruggetrokken.. Na nog een laatste knuffel was het tijd voor ons om Calgary eens te gaan verkennen.. Dat was tenminste toch het plan.. Maar de weg naar het stadscentrum was heel wat moeilijker dan gedacht.. 

Calgary Tower

Uiteindelijk zijn we enkele keren op en neer gereden door wat straatjes, om dan toch maar te beslissen het grote Shopping Centre te bezoeken dat een half uurtje buiten de stad lag.. Daar heb ik zelf mijn eerste paar Canadese sneakers gekocht, omdat mijn rechtervoet vaak nogal gezwollen is waardoor de andere schoenen knellen.. Ook heb ik me laten gaan aan een ijshockey shirtje in de Canadese kleuren.. Natuurlijk véél te groot voor mij, maar te bangelijk om te laten liggen :-D

De terugweg was heel wat minder, aangezien we de afslag richting Radium Hot Springs gemist hadden.. En ook al zeggen ze van vrouwen dat ze geen kaart kunnen lezen..ik wist toch redelijk snel waar we waren.. Onderweg naar Golden :-) Daar hebben we dan maar ineens beslist om boodschappen te gaan doen, want echt veel hadden we niet meer in huis..

Ik moet toegeven dat ik redelijk lastig begon te worden, gewoon om het feit dat zowel mijn been als mijn rug het volledig begonnen op te geven.. Zo lang in de auto zitten met pijn is echt geen pretje.. Dus na een tijdje ben ik me dan maar beginnen concentreren op het trekken van foto's en ben ik met de radio beginnen meezingen.. Thank god had ik ondertussen al een flesje cola en een zakje chips bemachtigd :-) Of hoe snel je gelukkig kan zijn als klein meisje.. Ik denk dat ik nog nooit zo gelukkig geweest ben om in mijn bedje te kunnen kruipen..

Enkele sfeerbeeldjes van onderweg:

Als afsluiter wil ik graag My Boys nog even bedanken voor de geweldige tijd die ze mij gegeven hebben.. Ook al weet ik van mezelf dat ik het niet gemakkelijk laat merken.. Ik heb genoten van hun gezelschap!

Thanks.. A thousand times!

Some good news..

Yiehaaaaaaaaaaaaaaaaaaa..
Enkel maar goed nieuws vandaag!

Zoals jullie allemaal wel weten, ben ik gisteren opnieuw naar het ziekenhuis in Cranbrook geweest voor een follow-up met Dr. Chaney.. De operatie ligt nu ongeveer 4,5 weken achter mij, dus werd het dringend tijd om mijn knietje nog eens te laten bekijken..

Voor de operatie

Na de operatie

Eerst en vooral moest ik weer 4 platen laten nemen van mijn knie, zodat het Orthopedisch team kon zien hoe mijn herstel verloopt.. En natuurlijk was het weer een heel gesukkel om in en uit mijn broek te geraken :-D De eeuwige vraag "Is there any chance you are pregnant?" kon natuurlijk ook niet ontbreken.. Tenzij ik in de afgelopen 5 weken ineens zwanger geraakt ben, was dit voor mij een nogal overbodige vraag.. Ach ja :-)

Daarna was het tijd voor de visite bij Dr. Chaney.. Aangezien Dr. Terry mij terug opgelapt heeft, was het voor mij de eerste keer dat ik Dr. Chaney zag.. En eindelijk kreeg ik eens wat uitleg die begrijpbaar was voor een leek in de geneeskunde zoals mij.. Mijn kruisband is nog heel, maar heeft in alle hevigheid van de strijd een stuk bot afgetrokken :-D En voor de rest zijn er dan nog gewoon de breuken op mijn knie zelf en het gespleten onderbeen..

Maar.. Alles verloopt super super goed! Ik mag zelfs sinds gisteren rondlopen met een nieuwe, flexibele brace waarin ik mijn been tot 90° kan plooien.. Van goed nieuws gesproken :-) Bovendien begin ik nu ook met de kiné, omdat mijn knie zo snel mogelijk terug spieren moet aankweken.. En, het beste van al moet nog komen.. Als alles goed gaat, mag ik misschien al binnen 4 weken terug beginnen leren stappen.. Wat toch wel 3 weken vroeger is dan voorzien :-D Dr. Chaney made my day!

Mijn nieuwe brace :-)

Na het korte ziekenhuis bezoekje, dat ik trouwens binnen 4 weken nog eens zal moeten herhalen, ben ik samen met mijn bazin Laura nog snel even langs de Orthopedische winkel gepasseerd om mijn nieuwe brace te laten aanpassen.. Het is zo ontzettend raar om na 5 weken je knie ineens toch te kunnen buigen.. Ik moet er nog even aan wennen denk ik :-)

Zo, genoeg over de knie.. Voor de rest verloopt alles hier super goed.. Zaterdagavond is mijn bezoek, doodop als ze alle 3 waren van de lange reis, veilig aangekomen hier op mijn appartementje.. En ik moet zeggen, het is even wennen om ineens andere mensen rondom jou te hebben terwijl je het gewend bent om alles alleen te doen.. Maar ze doen echt hun uiterste best om het mij zo comfortabel mogelijk te maken.. Thanks boys, een eervolle vermelding voor jullie!

Voor de rest hebben we de afgelopen 3 dagen meer dan 1 meter sneeuw gekregen in onze Back Country, wat het heliskiën weer echt TOP maakt.. Soms is het best wel moeilijk om mijn jaloezie te verbergen, want ik zou niets liever willen dan zelf eens te kunnen gaan.. Ach ja, volgend seizoen misschien :-) Ook 'my boys' gaan morgen genieten van een dagje RK Heliski.. Ik ben benieuwd :-) Ik wens hen alvast het allerbeste toe!