Welcome to the Pano Village!

Hello there and welcome to Calgary..

Met die woorden werd ik vriendelijk onthaald op de luchthaven door een vrouwtje met een rood en wit pakje aan.. maar vooral die witte cowboyhoed maakte het plaatje helemaal af! :D

Nujah.. Eerst terug over naar het vertrek..

Vrijdag nam ik afscheid van alle dierbaren, want zaterdag moest ik om 9 uur 's morgends op de luchthaven staan.. Natuurlijk had ik veel te veel bagage bij, waardoor we wel wat overgewicht moesten betalen.. Maar ach, ik ben een vrouw.. En die hebben veel kleren en veel schoenen.. Dat is wel bekend! :D

Ik was zo fier toen ik zaterdag tegen m'n papa zei dat ik nog totaal geen last had van enige vorm van stress.. Tot we de parking van de luchthaven binnenreden.. Mijn maag besliste toen op 2 seconden dat ik geen gevoel van honger meer had, maar eerder een wat misselijker gevoel.. Na nog even genoten te hebben van een warme choco bij Starbucks was het zo ver.. Mijn afscheid..

Niemand heeft een traan gelaten.. Alleszins toch niet wanneer ik het kon zien :D

En dan vertrok ik.. Helemaal alleen.. Natuurlijk piepte de scanner weer bij de controle, waardoor het vrouwtje mij vriendelijk fouilleerde.. Maar neen hoor, ik ben echt geen gevaar =D

Na nog een laatste echte Coca Cola en een reepje Toblerone gekocht te hebben, was het tijd voor de eerste vlucht tot in Frankfurt. Deze vlucht zat vol met zakenmensen met allemaal heel erg saaie, ééntonige trolleys.. En daartussen liep ik dan.. Trots als ik was met mijn 'I love Antwerpen The Most' sweater en een felgekleurde trolley van Oilily.

Deze korte vlucht nam niet meer dan 50 minuten in beslag & doordat deze niet vol zat, zat er niemand naast mij en kon ik ongestoord muziek beluisteren en uit het raampje kijken.. Ik moet wel zeggen dat ze bij Lufthansa een geweldige service geven.. Op deze toch wel erg korte vlucht, je moet al bijna landen na het opstijgen bij wijze van spreke, krijg je zowel een snackje als een drankje aangeboden..

Eénmaal aangekomen op de luchthaven van Frankfurt wist ik niet wat me overkwam.. Deze luchthaven is zo immens groot dat er zelfs een soort van trein/tram rijdt van de éne naar de andere hal.. En in mijn ooghoek had ik een jongen gespot met een skihelm aan zijn rugzak, dus ik ben deze dan ook maar stiekem gevolgd =D Aan de juiste gate aangekomen, stond ons de volgende security controle te wachten.. Ook hier moest mijn trolley weer opengemaakt worden, dankzij het heupflesje dat ik van mijn zus kreeg.. Maar spijtig genoeg was dit leeg :D

Wat later was het tijd om in te schepen & aangezien ik nog nooit iets anders dan een charter genomen had, was ik aangenaam verrast.. Overal lag een kussentje en een dekentje klaar.. Plaats genoeg voor mijn benen, een eigen tv scherm én een headset.. Drie maal hoeray!

Na amper 1 uurtje vliegen kregen we onze eerste maaltijd, van de 4 by the way, aangeboden.. We konden zelfs nog kiezen of we zin hadden in zalm of toch eerder voor kip.. Ik ben het duidelijk niet gewoon om luxueus te reizen! En ik moet toegeven, die 10 uurtjes vliegen zijn om voor je het beseft.. Je kijkt film of luistert naar de radio, je eet, je drinkt, je slaapt, je wandelt wat rond tegen stijve spieren.. En dan ineens de melding dat we er zijn..

En dan sta je daar.. Als klein meisje, moe van de reis en met al je nodige papieren in de hand voor de strenge man bij 'Customs'. Maar éénmaal mijn lach bovengehaald, verwees hij me vriendelijk door naar de sectie 'Immigration'. Daar verkreeg ik mijn Work Permit na enkele vragen beantwoord te hebben & kon ik mijn valiezen gaan afhalen.. Na maar 5 minuten had ik alles en kon ik de luchthaven verlaten..

Mijn stagebegeleidster en haar man, die net aangekomen was uit Maleisië, stonden me op te wachten waardoor we snel onderweg waren.. Het is eigenlijk onwezenlijk dat je ineens in een totaal ander continent bent, laat staan ineens in Canada tussen de bergen en de sneeuw.. Onderweg was het moeilijk mijn ogen open te houden, maar Laura en Tony vertelden me verschillende dingen over de dorpjes die we door reden.. Want jawel, na mijn lange vlucht was het nog eens 4 uur met de auto rijden om daarna aan te komen in Panorama Mountain Village.. Ik denk dat ik nog nooit zo veel bergen en bomen ben tegengekomen onderweg! :D

Eens aangekomen hier, stond ons het volgende probleem te wachten.. Bij de CCI zoals ze dat hier zeggen, of ook wel Central Check-In, konden ze niets terugvinden over het feit dat ik het appartement gedurende 4 maanden zou huren.. Enkel maar een kleine melding in de planning dat Laura het appartement voor dit weekend zou huren.. But we will figger something out :D 

Het appartement is trouwens fantastisch.. Ik heb echt het grootste bed ooit, de living is super gezellig met de open haard en de keuken is voorzien van alle mogelijke apparaten.. Rond half 11 plaatselijke tijd, wat overeenkomt met half 7 's ochtends in België, heb ik dan toch maar besloten om te gaan slapen.. En ik denk dat mijn jetlag er reeds uit is, want ik heb 12 uurtjes kunnen slapen :D

Aangezien ik nog niet zeker wist of ik wel in het appartement kon blijven na vandaag 5 uur, besloot ik om nog niets uit te pakken.. Heb eerst wat dingen in orde gebracht, gebeld met mijn stagebegeleidster om te zeggen dat ik goed geslapen had en dan gewoon wat genoten van een Lazy Sunday.. Laura bracht gisteren voor mij bananen, boter, brood en eitjes mee dus ik kon vandaag genieten van een omeletje :D Heerlijk!

Daarna besloot ik om het dorpje eens te gaan verkennen.. En na wat gewandeld te hebben, besloot ik dat het misschien beter was om langs Guests Services te passeren en eens te vragen wat de beste weg was om tot bij Rk Heliski te komen.. En dat ging het beste met een soort van Gondola, een kort liftje waaruit je echt het allerbeste zich krijgt op de prachtige bergen die vandaag gehuld waren in zonneschijn.. Ik moet trouwens toegeven dat het hier helemaal niet zo koud is als de mensen denken.. Mijn oren hangen er nog steeds aan, zelfs zonder muts :D

Het uitzicht van op mijn terras

Eens aangekomen bij Rk stond ik daar weer als klein meisje alleen.. Ik vroeg de vriendelijke jongen achter de balie of het mogelijk was om Gaby te zien, aangezien Laura en Gaby zowat mijn stagebegeleidsters zullen zijn.. Maar iedereen is daar al op de hoogte van mijn komst, want iedereen werd ineens vrolijk gezegd:: Hye, this is Julie.. Our intern from Belgium! Ook kreeg ik mijn eigen zwarte Rk fleece, want ook ik maak nu deel uit van het team.. Mijn naambordje ligt ook al klaar, maar dit was even zoek geraakt :D

Gaby heeft me wat geholpen met het hele probleem rond het appartement & na een uurtje wist ik dat alles in orde was.. Dus terug langs de CCI voor nu een sleutel voor het appartement voor de hele tijd.. En ook daar kreeg ik direct de vraag: "What are you doing with Rk?"

Iedereen is hier zo ontzettend vriendelijk dat ik het best begrijp dat de mensen hier met een gigantische glimlach op hun gezicht rondlopen.. Ik ben ook nog even snel langs het winkeltje gepasseerd om wat eten voor vandaag en morgenvroeg te kopen.. Het bedrijf heeft me morgen nog een dagje vrij gegeven om op mijn plooien te komen, waardoor ik morgen met de bus naar Invermere kan gaan.. Invermere is namelijk het grootste naburige dorp waar je veel meer winkeltjes hebt en dus ook meer inkopen kan doen..

En vanaf dinsdag beginnen we eraan.. Met eigen fleece en naambordje.. Oh ja, vergeten te zeggen.. Ik krijg van het bedrijf ook een skipas voor het hele seizoen :D Dus ik kan dan vanaf ik het wil gewoon mijn appartementje uitgaan & op de piste stappen.. In één woord.. Het is hier echt WAUW momenteel!

Nu nog even uitpakken, iets te eten klaarmaken en dan genieten van een avondje rustig tv kijken bij de heerlijke warmte van mijn open haard..

Love from the Pano Village!
xx