Mijn Papie op bezoek!

Op 31 maart was het zo ver.. mijn papie zou eindelijk vanuit België op bezoek komen.
En ook al zorgt hij al ongeveer 20 jaar voor mij, toch was ik ontzettend zenuwachtig die ochtend.. Zenuwachtig omdat hij mijn nieuwe leefwereld hier eindelijk zou leren kennen.. Maar ook wel zenuwachtig omdat ik er toch wel van overtuigd ben dat ik een hele verandering doorgemaakt heb hier.. Zowel mentaal als fysiek..

Na zijn aankomst hier zijn we dan ook direct samen naar Invermere vertrokken, waar ik hem als echte gids de weg wees rond het Lake of Invermere.. Daar waar ik altijd degene ben die nooit kan stoppen met praten, kan dit prachtige uitzicht me na al die weken toch nog altijd stil krijgen.. Aangezien ik altijd moet terugvallen op collega's voor boodschappen, had ik ook dit keer echt niets meer in huis :-D Snel nog even een échte hamburger met frietjes naar binnen werken en dan was het tijd om mijn Papie te gaan voorstellen aan al mijn nieuwe collega's..

Natuurlijk werd er weer ettelijke keren benadrukt hoe fier ze hier op mij zijn, omdat ik besloten heb om door de zure appel heen te bijten en mijn stage te vervolledigen.. Ik moet zeggen, na al die tijd ben ik het nog steeds niet gewoon om zoveel lof te aanvaarden.. Maar we werken eraan :-) Om iedereen hier te bedanken voor de goede zorgen waren er heel wat pralines, koekjes en andere vormen van chocolade mee gereisd.. Geweldig om te zien hoe de Canadezen ontzettend hard genieten van iets wat voor ons zo vanzelfsprekend is..

Fort Steele

Op dinsdag had ik mijn eerste vrije dag sinds een tijdje, omdat het weer tijd was om naar het ziekenhuis te gaan voor een controle.. Als een échte toerist had ik een volledige route uitgestippeld met enkele bezienswaardigheden, want nu ik hier ben moet ik er toch ook wel van genieten :-)






Zo hebben we eerst halte gehouden bij Fort Steele, een dorp dat volledig nagebouwd is van in de jaren '60.. Aangezien het voor hen ook winterseizoen is, waren niet alle gebouwen open.. Maar toch was het een ontzettend leuke ervaring.. Mijn Papie heeft iets harder afgezien, omdat hij beslist had mij te duwen in de rolstoel door bergen zand :-D 

Cranbrook City :-D

Daarna zijn we doorgereden naar Cranbrook, waar we dachten te genieten van het zonnetje in het stadscentrum.. Maar na enkele minuten was het duidelijk dat het stadscentrum eigenlijk maar bestond uit 2 winkelstraten.. Geen idee hoe ze dat in België zouden noemen, maar zeker en vast geen stad :-D Achja, dan maar ineens naar het ziekenhuis..

Ik moet toegeven dat ik maandagavond eigenlijk ontzettend zenuwachtig was voor mijn bezoekje aan Dr. Chaney.. Ik had vooral schrik dat mijn vooruitgang in zijn ogen niet zo goed zou zijn als in die van mij.. En dat zou me wel eens erg kunnen teleurstellen.. Na weer een lang gesukkel om uit mijn skinny jeans en in een ziekenhuisschortje te geraken, was het tijd voor mijn 5e bezoekje aan de X-ray afdeling.. Na snel even 4 foto's te hebben genomen van mijn knie was het wachten geblazen..

En dan, na een dik half uur denk ik, was het mijn beurt om op 'bezoek' te gaan bij Dr. Chaney.. Mijn X-Ray's toonden enkel maar aan dat mijn beenderen volledig terug aan elkaar gegroeid zijn en mijn kruisband is sterker dan ooit.. Vermoedelijk enkel maar door die grote vijs die er nu in zit :-D Dus.. Goed nieuws.. Ik mocht stilaan terug beginnen leren wandelen.. Ik denk niet dat een ziekenhuisbezoekje mij ooit zo gelukkig heeft gemaakt!

Tijd voor een beloning! Een échte, lekkere en min of meer gezonde hamburger van Wendy's.. Echt yummie for my tummie! :-D Daarna was het terug tijd om in de auto te kruipen, want ik wou nog graag Kimberley gaan bezoeken.. Dit bleek een écht Beiers dorp te zijn waar er eigenlijk maar amper volk rondliep.. Ik moet zeggen dat het toch wat raar is om après-ski muziek uit Oostenrijk te horen hier in Canada :-D Bovendien staat er in Kimberley de grootste Koekoeksklok van Canada.. Eigenlijk niet meer dan een lelijk ding, maar ach.. dat hadden we dan ook weeral gezien :-D

Radium Hot Springs

Na Kimberley was het tijd om aan avondeten te denken.. Superplanner als ik ben, had ik voorzien om 's avonds bij mijn collega Susi te gaan eten in Helna's Stube te Radium Hot Springs..Aangezien ik sinds het ziekenhuisbezoek, fier als ik was dat ik een beetje mocht stappen, mijn rechtervoet toch wel vaak gebruik had, was ik te moet om nog te gaan zwemmen in de Hot Springs.. Oorspronkelijk was dit het plan, maar dit hebben we veranderd door er gewoon even naar te gaan kijken..

Radium Hot Springs

Helna's Stube biedt een eerlijke, Europese keuken aan waar ik echt van heb kunnen genieten.. Lekker eten in combinatie met een glaasje wijn.. De afsluiter van de dag kon niet beter zijn voor mij!






Voor de rest van de week ben ik gaan werken terwijl mijn Papie genoten heeft van 3 dagen heliskiën.. En doordat we hier tegen het einde van ons skiseizoen aanlopen en ze na al die weken genoeg vertrouwen in mij hebben, was ik vaak genoeg de enige medewerker aan de Front Desk.. Ik moet zeggen dat het je echt wel een boost geeft wanneer je op je ééntje iedereen kan helpen..

Voor de avondjes zijn we vooral samen iets gaan eten, omdat we nu éénmaal het beste wilden halen uit ons weekje samen.. Ook zijn we op zaterdag iets kleins gaan eten met Laura, mijn bazin, omdat mijn Papie haar nog eens wilde bedanken voor haar goede zorgen..

Op zondag was het tijd om nog eens boodschappen te gaan doen, want ik mag zeker niet omkomen van de honger hier :-) Ik heb er zelf geen enkel idee van, maar blijkbaar ben ik toch wel enkele kilootjes kwijtgespeeld hier in Canada..Vermoedelijk heeft alles met mijn knie hier ook wel iets met te maken.. Maar mij hoor je niet klagen hoor.. Ik trek gewoon mijn ceintuur wat harder aan! :-)

Nog maar 4 weken te gaan en ik ben terug thuis.. Ik kan het nog steeds niet vatten dat het allemaal zo snel is gegaan, maar dat toont enkel maar aan dat ik er echt wel van genoten heb!