Mijn persoonlijke stagezoektocht….
Ik ga er niet om liegen, oorspronkelijk wou ik echt super graag op stage gaan naar Dubai. Het warme klimaat, de verre bestemming en gewoon het avontuur waren enkele van de vele dingen die me wel aantrokken. Maar omdat mijn ouders dit niet graag wilden, hebben we dit idee snel laten varen.
En dan kwam er ineens het berichtje van mijn stiefpapa: “Julie, wat denk je er van om bij mijn collega in Canada stage te gaan lopen?” En zo is de bal aan het rollen gegaan. Na wat heen en weer gemail, had ik al snel door dat ik op deze stageplaats slechts 7 weken zou kunnen blijven. Dus begon ik naar andere bedrijven e-mails te versturen in zowel het Frans als het Engels, met mijn CV en motivatiebrief in de bijlage.
En al snel kwam er reactie van RK Heliski, de organisatie waar mijn ouders in 2000 al eens met gaan helikopter skiën zijn. Zij waren direct heel erg geïnteresseerd en dan vooral omdat ik door mijn goede taalkennis een perfecte ondersteuning kan bieden voor het team. En dan zijn we begonnen aan de praktische regelingen, want oorspronkelijk was mijn stage daar ook voorzien voor 7 weken. Maar ineens gaven zij mij de aanbieding om 14 weken mee te draaien.
Momenteel is alles geregeld, mijn stage, verblijfplaats, werkvergunning, internationale documenten, enz. Enkel de ticketten moeten we nog boeken, maar dat zal het komende weekend gebeuren. En dan kunnen we nu aftellen, nog 10 weken te gaan tot ik de grote stap zet en helemaal alleen naar Calgary zal vliegen.
Ik kan enkel maar zeggen dat ik het aan iedereen kan aanraden om groots te dromen en hier dan ook voor te blijven vechten. Want ik denk zelf heel erg vaak: Zo zie je maar Julie, waar een wil is is een weg! Ik ben alle mensen dankbaar die in mij zijn blijven geloven en ik hoop dan ook dat ik iedereen trots kan maken, zowel hier in België als de mensen in Canada. Want het moet ook gezegd worden, de mensen daar behandelen mij als hun eigen dochter en hebben al heel wat dingen voor mij geregeld zonder dat ze mij kennen. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen als je het mij vraagt!
Momenteel is alles geregeld, mijn stage, verblijfplaats, werkvergunning, internationale documenten, enz. Enkel de ticketten moeten we nog boeken, maar dat zal het komende weekend gebeuren. En dan kunnen we nu aftellen, nog 10 weken te gaan tot ik de grote stap zet en helemaal alleen naar Calgary zal vliegen.
Ik kan enkel maar zeggen dat ik het aan iedereen kan aanraden om groots te dromen en hier dan ook voor te blijven vechten. Want ik denk zelf heel erg vaak: Zo zie je maar Julie, waar een wil is is een weg! Ik ben alle mensen dankbaar die in mij zijn blijven geloven en ik hoop dan ook dat ik iedereen trots kan maken, zowel hier in België als de mensen in Canada. Want het moet ook gezegd worden, de mensen daar behandelen mij als hun eigen dochter en hebben al heel wat dingen voor mij geregeld zonder dat ze mij kennen. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen als je het mij vraagt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten