"Hi there, how are you? "

"Hi there, how are you? " 

Deze simpele, maar oprechte vraag - die meestal ook gepaard gaat met een warme glimlach - is een ideaal voorbeeld van de Canadese vriendelijkheid. Of het nu in de supermarkt, aan de skilift, op straat of aan de telefoon is...deze vraagt maakt ALTIJD deel uit van het begin van de conversatie. Of je mekaar nu al jaren kent of volstrekte onbekenden bent. Ook ik heb deze gewoonte reeds overgenomen, waardoor ik kan zeggen dat ik zelfs met een steen een gesprek kan voeren :-)

Ik weet wel dat het al enkele weken geleden is dat ik hier nog iets van me heb laten horen..en dat jullie vermoedelijk allemaal graag op de hoogte zijn van al mijn avonturen hier.. dus eerst en vooral mijn excuses naar jullie toe!

Ik heb wel degelijk enkele pogingen ondernomen om een nieuwe blog te schrijven. Maar na een tijdje naar een wit scherm te blijven staren, heb ik elke keer maar besloten dat ik geen inspiratie had voor een nieuwe blog.

De afgelopen weken waren voor mij persoonlijk eigenlijk gewoon 'Life as Usual'. Maar als ik eens terugblik op alles wat er gebeurd is, is het misschien toch niet zoals een alledaagse dag in België! :-)
Sinds een week of 2 heb ik mijn fitnessschema helemaal aangepast (aangezien ik op een dag ontdekte dat ik eigenlijk, min of meer zonder problemen, 8 kilometer aan één stuk door kon lopen zonder mijn brace). Vanaf nu loop ik dus tussen de 16 - 20 km per week, verdeeld over 4 dagen. De andere 2 dagen hou ik mezelf bezig met fietsen, roeien, wandelen op de loopband en krachttraining. Bovendien eet ik nog steeds ongeveer 1200 calorieën per dag, waardoor ik nu toch al wel 8 kilo kwijtgespeeld ben! :-)

Afgelopen vrijdag was het de grote dag voor Pano...Opening Day! En waren het nu de vele gebedjes die iedereen gedaan heeft...of was het gewoon puur geluk..maar de afgelopen week viel er eindelijk nog eens wat sneeuw uit de lucht! Dit gecombineerd met de eerste grote winterprik - met temperaturen tot -32°C - die we nu doormaken, heeft ervoor gezorgd dat zowat alle pistes momenteel open zijn. Ook ik ben vandaag, als één van de weinigen, even gaan genieten van het leven op de ski's! :-) Maar na 2 uur bevriezen bij temperaturen rond de -25° heb ook ik het maar voor bekeken gehouden. Ik moet wel zeggen dat ik er echt van genoten heb. Mijn knie is stabiel op ski's, zowel in diepsneeuw als op ijsplekken!

Ready to hit the slopes!

Pano!

Aangezien ook Choppers Landing (het restaurant aan RK Heliski) afgelopen vrijdag opende, hebben wij de afgelopen weken vrij grote TO DO lijstjes moeten afwerken om alles tijdig klaar te krijgen. Zo heb ik samen met Claire wel wat projectjes onder handen genomen...simpelweg omdat niemand anders het wou doen. Ik moet wel toegeven dat alles gepaard gegaan is met veel gevloek, geklaag en vooral ook veel momenten waarop we samen de slappe lach hadden. We hebben het onder andere klaargespeeld om de zeilen van de tipi bovenaan volledig te sluiten, zodat er eindelijk geen sneeuw meer inkomt ; de 3 kerstbomen onderaan de oprijlaan te voorzien van kerstlichtjes ; de tipi te voorzien van lichtjes ; een salontafel volledig op te schuren en opnieuw te vernissen ; overal kaders omhoog te hangen binnen het gebouw ; de inkom te decoreren met bloembakken ; sneeuw te ruimen en posters omhoog te hangen die RK Heliski representeren.

Inkom van Rk Heliski

Belgian Proud!

Choppers Landing's Dining Room

Buiten al deze manuele werkjes, moest er natuurlijk ook nog tijd gemaakt worden voor administratief gerelateerde taken. Aangezien we komende donderdag een filmfestival met de nieuwste Warren Miller 'Ticket To Ride' ski & snowboard film houden, stonden we ook in voor het creëren van promotiemateriaal zoals onder andere posters, tickets, stickers, ... Het was een werk van lange adem, dus nu maar hopen dat het een groot succes wordt! Ook ben ik nog verantwoordelijk gesteld voor het maken van nieuwe Comment Cards, het uitwerken van een volledig handboek dat aan iedereen van de Frontdesk gegeven kan worden voor de opleiding en het uitdenken van nieuwsbrieven.

RK's Gift Shop

Onze Gift Shop is voorlopig min of meer in orde, hoewel dit zeker ook niet van een leien dakje verlopen is. Samen met Sandra heb ik verschillende dagen gespendeerd aan het tellen, hertellen, opvouwen en labelen van skikledij. Daar komt nog eens bij dat we een gigantische bestelling binnengekregen hebben die volledig fout is. Zo zijn de kleuren van de t-shirts niet juist, is de tekening op de verkeerde plaats geprint, is ons logo schuin geprint en zijn er sommige kledingstukken met vlekken geleverd. De opening van onze Gift Shop brengt met zich mee dat ik nu dus meer tijd beneden aan de Front Desk zal doorbrengen. Met pijn in het hart, want ik breng graag tijd door boven samen met Claire.

Gisteren, zaterdag dus, ben ik voor de eerste keer opnieuw met de Shuttle naar Invermere geweest. Invermere-on-the-Lake is eigenlijk niet meer dan een dorpje met enkele winkels. Zelf had ik een afspraak in de sportwinkel, omdat ik opnieuw last begin te krijgen van de spieren aan de linkerkant van mijn ruggenwervel. Dit wordt veroorzaakt door een verschil in beenlengte en moet eigenlijk constant gecompenseerd worden met een zooltje. Maar koppig als ik ben, doe ik dit dus eigenlijk nooit :-) Tot nu dus, want de zwelling die gepaard gaat met pijn was niet meer uit te houden. Bovendien ben ik nu heel wat boodschappen rijker, waardoor ik weer enkele weken verder kan met koken voor mezelf! :-) Ook is mijn appartementje sinds vandaag helemaal aangekleed met enkele Kerst decoraties. Christmas is a big deal over here, so the bigger the better!

Guess I don't have to wish for my white Christmas this year ;-)